مبانی نظری و پیشینه پژوهش درمان وجودی (فصل دوم پایان نامه)

فهرست مطالب

تاریخچه درمان وجودی

مفهوم درمان وجودی

نگرش آن در مورد انسان:

نظریه شخصیت

اضطراب وجودی

نظریه آسیب شناسی روانی

نظریه فرآیند های درمان

بالا بردن آگاهی

وظیفه درمانگر

واقعیات درمان وجودی

معنا درمانی

مروری بر پیشینه پژوهش در خصوص اثر بخشی درمان وجودی

الف) تحقیقات داخلی

ب) تحقیقات خارجی

منابع

************************

فصل دوم پایان نامه درمان وجودی

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

************************

مبانی نظری درمان وجودی

تاریخچه درمان وجودی

درمان وجودی گرا ریشه اش در فلسفه اگزیستانسیالیسم است. می توان گفت که مارتین هیدگر پدر فلسفه وجودی است که بزرگترین تاثیر بر روان درمانی و مشاوره وجودی داشت (منبع در فایل دانلودی). هر چند هیدگر خودش مستقیما و صریحا در مورد روان درمانی چیزی نگفته است. اما مفاهیم فلسفه اش توسط دو تن از روان پزشکان به نامهای بینسونگرا (1996-1881) و بوس (1990-1903) در حیطه درمان به کار گرفته شد و از آن در فهم مشکلات بیماران بهره گرفتند، روش آنها در روان درمانی و استفاده از مفاهیم فلسفه وجودی در درمان نقطه آغازی برای بکار گیری رویکرد وجود گرایی در مشاوره و روان درمانی بود.

مهم ترین عامل موثر در رشد روان درمانی و درمان وجودی به وسیله دو فیلسوف و روان درمانگری در همین سالها به نامهای دیورزنو کنوارد (2005) انجام گرفته است. باید گفت می (1994-1909) در زمینه وجود گرایی نقش مهمی داشت.

در مجموع می توان گفت که شماری از درمانگران آمریکایی سعی کرده اند رشته های متعدد وجودنگری را به صورت یک رویکرد بالینی منسجم به هم نزدیک کنند. آنها اساس فلسفی وجود نگری را به صورتی که سورن کی یر کگارد ، مارتین هایدگر، ژان پل سالترو مارتین بابربیان کردند؛ موضوعات بالینی درمانگران وجودی پیشگام، مخصوصا بینزوانگر، باس و می؛ و تجربیات بالینی خودشان را در نظام روان درمانی مشخصی ترکیب کردند. شخصیت های اصلی در بین این نظریه پردازان عبارتند از: جیمز بوگنتال (1965، 1987، 1990)، ایروینگ یالوم (1980)، و ارنست کین (1970) که در اینجا کار جمعی آنها را بیان می کنیم.

نظریه آسیب شناسی روانی

دروغ گفتن اساس آسیب روانی است. دروغ گفتن تنها راهی است که می توانیم از نیستی فرار کنیم، تا به این طریق اجازه ندهیم که اضطراب وجودی وارد تجربه ما شود. دروغ گفتن به اضطراب روان رنجور نیز منجر می شود. در صورتی که اضطراب روان رنجور به عمل کردن طبق اضطراب منجر شود، موجب آسیب روانی می شود(منبع در فایل دانلودی).

درمانگران وجودگرا به تشخیص و طبقه بندی بیماری های روانی و آسیب شناسی و آزمایشگاه خودشان را محدود نمی سازند و دیدگاهشان را نسبت به درمان به عنوان رنج و ناراحتی ناشی از بیماری تعریف نمی کنند، بلکه آنها به مشکلات و ناراحتی روانی مراجعانشان به عنوان (مشکلی در زندگی) توجه دارند. درمانگران وجودگرا اشاره می کنند که ما اختلالات روان شناختی را یاد نمی گیریم، بلکه "در زندگی" به عنوان عامل اختلال روان شناختی محسوب می شود، به عنوان یک حقیقت بدیهی "وجود بشر" شامل حقایقی مثل تجارب اضظرابی و گناه، زندگی به سوی مرگ، قبول مسئولیت، معنی بخشیدن به زندگی نقش مهم دارد. ما باید همه راههایی که مانع از دادن "وجود" به جهان و اشیا می شود پیدا کنیم، زیرا آنها موجب محدودیت در ما می شود و حرکت در حالت ثابت و غیر جهت دار مانع از به دست آمدن امنیت در انسان می شود و موجب تنش در ما و مشکلاتمان می شود (منبع در فایل دانلودی).

آسیب روانی با تاکید زیاد بر یک سطح از وجود به بهای سطوح دیگران نیز مشخص می شود. در این مورد، روی بودن- با -دیگران، به قمیت بودن- در- طبیعت یا بودن برای خویشتن بیش از حد تاکید می شود. ما باید- با- دیگران باشیم مبادا که دچار اضطراب روان رنجور شویم(منبع در فایل دانلودی).

پیشینه پژوهش اثر بخشی درمان وجودی

نظری، یاراحمدی، و زهراکار، تاثیر روان درمانی وجودی به شیوه گروهی بر رضایت زناشویی زنان مبتلا بع دیابت نوع 2 پرداختند. برای این منظور 16 زت عضو انجمن دیابت استان تهران را به طور تصادفی انتخابو در دو گروه آزمایش و کنترل قرار دادند. گروه آزمایش در 8 جلسه روان درمانی وجودی به صورت گروهی شرکت کردند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. نتایج نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معنادار وجود دارد و این تفاوت در سطح 01/0 معنادار می باشد، لذا می توان گفت که روان درمانی وجودی به شیوه گروهی موجب افزایش رضایت زناشویی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 شده است.

خدادادی سنگده، اعتمادی، و علوی کاموسی در پژوهشی به بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی بر بهبود سلامت روان دانشجویان پرداختند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای در فرایند گروه درمانی وجودی شرکت کردند درحالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. نتایج نشان داد که درمان وجودی به شیوه گروهی در افزایش سلامت روان دانشجویان موثر است.

خدادای سنگده در پژوهش خود به بررسی اثربخشی درمان وجودی به شیوه گروهی بر افزایش کیفیت زندگی دانشجویان پرداختند. تعداد 24 نفر از آزمودنی ها را به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان وجودی را طی 8 جلسه به صورت گروهی دریافت کرد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان وجودی به شیوه گروهی موجب افزایش کیفیت زندگی دانشجویان شد.

...